Քուէ արձանագրելու սեղանիկ |
Քանի մը օրէն Էմիրութիւններու հայութիւնը պիտի ընտրէ թեմական իր երեսփոխանները, որոնք յաջորդող չորս տարիներու ընթացքին պիտի վերահսկեն ազգային հասարակական կեանքը:
Ընտրութիւնները, անցեալին նման, կը շարունակեն մնալ խղճալի եւ ինքնամփոփ:
Խղճալի, որովհետեւ անոնք գաղութին իսկական պատկերը չեն արտացոլեր, այլ տարտամ իրավիճակի մը վկայութիւնը կը հանդիսանան:
Հինգ հազարէ աւելի հայ բնակչութիւն ունեցող գաղութին մէջ, թեմական ընտրութիւններուն մասնակցողները կը ներկայացնեն այդ թիւին 6%ը: Իսկ ընտրուողները կը ստանան ձայներու 4%ը (այսինքն այդքան ձայն բաւարար է ընտրուելու համար):
Ինչո՞ւ աւելի մեծ թուով մարդիկ չեն մասնակցիր այս ընտրութիւններուն: Ընթացիկ ու դիւրին պատասխանը այն է, որ մարդիկ անտարբեր ու անհոգ են: Մինչդեռ շարք մը այլ պատճառներ կան:
Գտնուեցա՞ն արդեօք նախկին թեմականներ (որոնք ներկայիս դարձեալ վերընտրուելու կը պատրաստուին), որոնք ցանկացան գործնական քայլեր առնել ժողովրդային այս «անտարբերութիւն»ը յաղթահարելու համար: Ի հարկէ ոչ, որովհետեւ եթէ նոր մարդիկ ներգրաուուին ազգային կեանքէն ներս անոնք պէտք է իրենց աթոռներէն հրաժարին:
Ո՞վ պիտի ընդլայնէ ժողովրդավարութեան օղակը: Ինչո՞ւ այդ օղակը գաղութը խեղդամահ ընելու աստիճան նեղ կը մնայ: Ինչո՞ւ թեմական մը պիտի ընտրուի հայութեան միայն 4%ին ձայներով: Այդպիսի ընտրութիւն մը որքանով արդարացի է, նոյնիսկ եթէ հիմնուած է կանոնագրութեան վրայ, ուր նման հարցեր դիտմամբ անտեսուած են:
Վատէն դէպը աւելի վատին կ'առաջնորդուինք այս ձեւով, երբ աշխարհ օրն ի բուն զարգացումի մէջ է:
No comments:
Post a Comment